Bu sıralarda Pride and Prejudice’i okuyorum. Asıl adı “Gurur ve Önyargı” olmasına rağmen güzel Türkçe’me “Aşk ve Gurur” diye çevirmişler. Pazar kaygısından olsa gerek. Neyse kitaba geçelim biz. Bir önce okuduğum kitapta (Anima Mundi-Dünyanın Ruhu) bir karakter diğerine klasiklerden oluşan kitaplığını gösterip yeni okuyacağı kitabında en az 30 yıl sonra da beğenilmesi gerektiğinden bahsediyordu. Ben de düşününce hak verdim aslında adama.

Bundan sonra en azından bir süre klasikleri okumaya karar verdim daha doyurucu olması için. Klasikleri seçerken de iki öncülüm vardı. Birincisi çok sevdiğim Rus klasiklerinden olmayacaktı bu seferkiler, diğeri ise tam metin olmasıydı. Yani kısaltılmış olmamasını istedim. İlk olarak İngiliz edebiyatına daldım 🙂 Jane Austen’in iki kitabı vardı, kitapçıda “Aşk ve Gurur” ve de “Emma”. Eğer hoşuma giderse Emma’yı da almayı düşünüyorum.

Kitaba gelince aslında Rus klasiklerini daha çok sevdiğimi belirtmeliyim. İlk başlarda hayal kırıklığına uğramış olsam da yavaş yavaş kitap yakalamaya başladı beni. İlk sayfalarda ki problemin sebebi ben de olabilirim. Çünkü uzun süredir edebiyattan soyutlamıştım kendimi. Neyse sonuç olarak biraz zor başlayan “Aşk ve Gurur” yolu Emma’ya doğru gidiyor. Kitap bittiğine daha ayrıntılı yorunlarımı yazacağım yine. Şimdilik bu kadar.